تهدید یا فرصت؟

«الفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَیّر» امام علی

 

تهدید یا فرصت؟

چه شده است رسانه ای غربی از ایران دفاع می کند؟!

این کلیپ از یکی از برنامه های معروف و قدیمی طنز آمریکایی است که در کانادا هم پخش می شود. مجری آن در خلال رفتار و حرف های طنز خود اشاره می کند که آمریکا برای حل مشکل عراق فقط می تواند به ایران اتکا کند.

او ضمن طنزش به کودتای ضد دولت مصدق, کمک های آمریکا به صدام ضد ایران, اسم گذاری ایران در "محور شرارت " توسط آمریکایی ها و تحریم های یک طرفه اذعان می کند ولی با این وجود، مجری  (به عنوان نماد آمریکا)باز التماس دوستی می کند. در این بین شاه عربستان چندین بار مزاحم می شود و سعی می کند با اقناع کردن مجری با پیشنهاد نقت بیشتر, او را از همکاری با ایران منصرف کند. مجری سعی می کند وسوسه نشود و می گوید: "تو دوست من نیستی چون پولم رو می گیری و با حمایت از دشمنانم از پشت به من خنجر می زنی ولی حد اقل ایرانی ها جلو چشممون پرچممون رو آتیش می زنند!"  در آخر نمایش, نتنیاهو, نخست وزیر اسرائیل ظاهر می شود و مجری به انکار و غلط کردم می افتد ولی در ضمن طنزش , به رفتار های خشن و انتظار های مستبدانه ی اسرائیلی ها نسبت به جامعه آمریکا اشاره می کند.

برای خواندن بقیه متن
بر ادامه ی مطلب کلیک کنید...

لینک کلیپ:
 http://thedailyshow.cc.com/videos/7v01wm/middle-eastern-politics--a-love-story


این طنز 3 دقیقه ای به خودی خود خیلی اهمیت خاصی ندارد, و شاید حتی بعضی به نظرشان بیاید که حتی به ایران و آقا به نحوی توهین شده است ولی اگر کسی با فضای طنز و مسائل سیاس متداول غرب آشنا باشد, در می یابد که هدف اصلی نه تنها توهین نبوده بلکه انتقاد از همکاری با سعودی ها و تبعیت کورکورانه ی سیاست های آمریکا از اسرائیل بوده و همچنین اشاره به سیاست های منطقی ای که ایران را دوستی مطمئن جلوه می دهد.


آیا این نشانه ی توبه رسانه های استکباری است !؟البته که نه! ولی چه شده که آنان مجبور به ترسیم چنین تصویر مثبتی شده اند؟ آوردن تصویر رهبری به نحوی که مقابل اسرائیل بایستد در حالی که ایران محق و اسرائیل در این موضوع ناحق معرفی می شود در فضای رسانه ای غرب, آن هم برای شبکه و برنامه ای معروف بدعتی است عجیب و تا به حال چنین چیزی بی نظیر بوده است.


نباید به طرفداری رسانه های غربی خوشبین بود. ولی گاهی این ابراز طرفداری از مواضع ایران, برخاسته از ناتوانی رسانه هاست در همراه کردن مردم و سعی در هماهنگ شدن با احساسات مردم است. از این رو مجبورند به بعضی حقایق اشاره کنند تا اعتبار خودشان را از دست ندهند . به نظر میاد یکی از نشانه هایی که احتمال توطئه بودن کار رسانه ها را بیشتر می کند این است که اول رسانه ها فکری و نظری را تبلیغ کنند و بعد در میان اکثر مردم پخش شود و نه بر عکس.  حال چه شده که رسانه ها مجبور شده اند به بعضی واقعیات اعتراف کنند؟


یکی از بزرگترین ضربه هایی که ایران در حوزه ی تصویر بین المللی خورد, فتنه و آشوب 88 بود. از آن تاریخ رسانه ها ضد ایران هر چه گستاخ تر و علنی تر به فعالیت پرداختند. در واکنش به پیشرفت های هسته ای و سیاسی/فرهنگی ایران در منطقه , تبلیغات منفی اوج گرفت و به عنوان نمونه در خیلی از فیلم ها دیگر غیر مستقیم موضع ایران را نمی زندند و علنا ضد جمهوری اسلامی فیلم ها و بازی های تخیلی ساخته می شد. (برعکس فیلم هایی مثل 300 که فضایی تاریخی و استوره ای داشتند).

ولی خدا را شکر که تازگی فرصتی دارد بوجود می آید برای ترمیم تصویرمان و آن چیز, حاصل جنگ هایی است که در سوریه و عراق در جریان هستند (!!!)  . برای اکثر ما ایرانی ها این حرفا تکراری است که ما تنها نیروی حقیقی ضد- تروریستی در منطقه هستیم و ... ولی از اثر و بستر مساعدی که این مقاومت در بینش خیلی از غربیان ایجاد کرده غافلیم.


سیاست خارجی ایران, مخصوصا در قبال کمک به سوریه و مقابله با گروه های تکفیری, بالاخص داعش, هر چه بیشتر برای افراد  معمولی  و بی غرضی که اخبار خاور میانه رو دنبال می کنند خیلی از مطالب را روشن کرده است. دروغ های دولت آمریکا در مورد جنگ با تروریسم و ادعا هایی که در مقابل دیدگان جهانیان به راحتی رد شد (مثل تروریست نبودن همپیمانان غربیان در جنگ سوریه و حملات شیمیایی دولت بشار), لطمه های بی شمار مالی, حیثیتی و سیاسی که آمریکا در قبال حمایت از اسرائیل خورده, هماهنگی دولت های ظالمانه ی اعراب, اسرائیل و آمریکا و در طرق مقابل, حمایت سرسخت و مخلصانه ی ایران از همپیمانانش و تاثیری که حمایت ایران در برگرداندن اوضاع در سوریه داشته,  تا حد زیادی جو رسانه ای استکباری را در چنین اموری خنثی کرده.

تا همین 3 سال پیش به یاد دارم که ممکن بود فردی آمریکایی در بحثش برای توجیه تحرکات آمریکا ضد ایران فیلمی از سربریدن یکی از سربازانش را توسط گروه های اسلامی را بخش کند( با تمام وجود هم به استدلال خود ایمان داشت) ولی چه شده است که امروز یک سرباز  آمریکایی در فضای مجازی می گوید که از دخالت ایران در عراق استقبال می کند یا هنگامی که اعلام می شود که ارتش سوریه و حزب الله شهری را بازپس گرفته اند, شهروندان آمریکایی در بخش نظرات اخبار از ایران و دوستانش تشکر می کنند و اعتراف می کنند که "محور مقاومت" از ناتو در تروریست کشی "بهتر عمل می کند" و خودشان می نویسند که آن چه ما به عنوان " اسلام  تندرو" در عراق, سوریه, مصر, افغانستان, پاکستان وآفریقا می شنیده ایم حاصل گروه های غیر شیعه و حمایت شده توسط عربستان و کشور های حوزه ی خلیج فارس  بوده است و ایران و حزب الله در این امور نقشی نداشته باشد. شاید گوش های ما در ایران از چنین حرف هایی اشباع شده باشد ولی شیرینی و تازگی چنین حرف هایی که توسط خود شهروندان غربی زده می شوند برای کسانی که در طول سال ها این نظرات را دنبال می کرده اند خیلی بهتر درک می شود.  از نتایج بسیار زیبای اتفاقات اخیر, تفکیک اسلام شیعی (به عنوان عنصری معتدل و منطقی ) از دیگر گروه های  اسلامی  منطقه در اذهان  عموم است.

تا همین 5 سال پیش, انتظار بالایی بود اگر فردی غربی از کودتای آمریکایی ها ضد مصدق و کمک های نظامی آمریکا به صدام و انهدام هواپیمای مسافربری ایران توسط آمریکا خبر می داشت و بالا تر از آن, قبول می کرد, ولی امروز از میان افراد معمولی ای که مسایل خاور میانه را دنبال می کنند کمتر کسی است که چنین واقعیت های  تاریخی را رد کند!  این ها به دلیل تمرکز بالای رسانه ایست که ایران در 5 سال گذشته به دلیل اتفاقات و حوادث مهم تجربه کرده است و خود بخود باعث روشن تر شدن مواضع ایران شده است.

...و من یتق اللَّه یجعل له مخرجا ﴿۲﴾و یرزقه من حیث لا یحتسب...

سوره مبارکه الطلاق

 به عنوان مثال, به دلایل تحریم, خبر شروع دوباره ی صادرات خودرو های ایران به روسیه, برای مخاطب غربی خیلی جالب است زیرا او اصلا انتظار نداشته ایران صنعت خودرویی داشته باشد, مخصوصا بعد این همه تحریم. 

برای درک بهتر حرفم می توانید به قسمت نظرات خبر رجوع کنید:
http://news.yahoo.com/iran-resumes-auto-exports-russia-110807438--finance.html
(البته نه که نظرات منفی کم باشند, ولی نظرات مثبت و تشویق کننده ی ایران خیلی بیشتر از قبل شده اند)


چیزی که این روز ها درباره ی درخواست همکاری دولت آمریکا با ایران از طرف شهروندان عادی آمریکایی شندیده می شود این است که "ایران تنها کشور با شعور منطقه است". چیزی که در بعضی نظرات آنها به چشم می خورد این است که ایران تنها کشور در منطقه است که سیاستی معلوم, ساده و روشن دارد و پیمان هایش تغییر نمی کند (برخلاف بسیار از کشور های عربی). افراد با دیدن کمک علنی ناتو, آمریکا و ارتجاع عرب به گروه های تروریستی و موفقیت های محور مقاومت در خنثی کردنشان, سرگردان می شدند و در حیرت می مادند که از چه کسی باید حمایت کنند, ولی تحولات اخیر عراق در این راستا خیلی بیشتر از قبل آگهی بخش بوده اند. نمونه ای از آن، این بود که آمریکا در دادن اف-16 آن قدر معطل کرد که عراق سر انجام هواپیما از روسیه و ایران گرفت!

البته به دلایلی مشابه آن چه ذکر شد, روسیه نیز در جهان وجهه ی قدرتمندتری به دست آورده است , ولی به نظر بنده آن چه مخصوص ایران است این واقعیت است که محبوبیت تازه ای که ایران در حال کسب کردن است نتیجه ی سیاست های "اصول محور" ما هستند که رنگی اخلاقی/عقیدتی دارند. قدرت نمایی ها و سیاست های روسیه کمتر منعکس کننده ی چنین چیزی هستند و بیشتر در چارچوب منافع سیاسی و تعریف شده موجود جهانی خلاصه می شوند.

ولی این که مقاموت های ایران, کشوری به نظر ناتوان (در مقیاس قدرت های بین المللی ای مثل آمریکا و روسیه)  و تحریم زده که باز به پیشرفت های خود ادامه می دهد و دلیل مقاومت های سرسختانه ی خود را علنا  "طرفداری از حق"  قرار می دهد, علیرقم سیاه نمایی های شدید تبلیغاتی, بهتر و بیشتر دارد شناخته و درک می شود, در فضای سیاسی و فرهنگی ملل غربی, جدید و بسیار دلگرم کننده است. 

وَمَکَرُواْ وَمَکَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِین﴿۵۴﴾

سوره آل عمران

همچنین باید بگویم که این فرصت جدیدی که ایجاد شده است,  منحصر به فضای فکری افرادیست که به امور سیاسی و بین المللی توجه می کنند و اخبار را دنبال می کنند, واگرنه برای اکثر افراد در جوامع غربی, تصویر ایران, یا حد اقل نظام اسلامی, همان تصویر تاریک و عقب افتاده است.


 از طرف دیگر, این تغییرات, یعنی محبوبیت پیدا کردن ایران در خصوص بعضی مسائل خاص در چشم بعضی افراد, اصلا به این معنی نیست که آنها بصورت کلی نسبت به ایران خوشبین شده اند یا این که پیش قضاوت های احتمالی منفی دیگری را درباره ی کشورمان را نیز تصحیح کرده باشند. این تغییر آرا، به موضوعاتی که بالا مطرح شد محدود است ولی این خود زمینه خیلی مساعدی است تا این تصحیح افکار درباره ی ایران به موضوعات و ابعاد دیگری نیز سرایت پیدا کند (مثل درک آرمان ها و پیام های انقلاب).  آن چه مهم است, استفاده از چنین فرصت های فوق العاده است که به دلایل مسائلی که ذکر شد, تبلیغ مواضع ما را خیلی راحت تر کرده است, واگرنه اگر نتایج مثبت این اتفاقات در تصحیح افکار عمومی درباره ی ایران در همین حد بماند, به نتیجه ای حد اقلی بسنده کرده ایم که شاید چند سال دیگر اصلا بکلی از یاد برده شود و اثری از آن نماند.


و البته به نظر میاد چیز دیگری که ما از این مسئله می آموزیم , این نکته ی بدیهیست که یکی از ارکان تبلیغ حق, همان پایبندی خالصانه به خود حق و اصول آن است. برای تبلیغ اسلام, باید اول خود مسلمانان خالصانه طبق اصول اسلامی رفتار کنند و بعد از این مرحله, تبلیغ اسلام دیگر کار سختی نیست. شاید بتوان با اطمینان گفت که بدترین ضد تبلیغ برای دین اسلام, خود ما مسلمانان هستیم که به اسم اسلام, کلی از فجایع و بی نظمی ها را خود ما ایجاد کرده ایم. این شامل ربوده شدن دختران نیجریایی توسط گروه های تکفیری در آفریقا می شود تا کم کاری هایی که خود ما ها در تدبیر غلط مسائل کلان کشور تا حتی مسائل ریز فرهنگی و تربیتی, انجام می دهیم.

برای اثبات ادعا هایی که شد, شواهد زیادی در دست است. یکی از راحت ترین راه ها برای بررسی آن ها, سر کشیدن به سایت های خبری و تالار های گفت و گو و سایت های اشتراک فیلم و ... و خواندن نظرات و بازتاب هایی است که مردم عادی داده اند.


ما میتوانیم از طریق پیگیری افکار عمومی در چنین سایت هایی نه تنها دید خوبی نسبت به افکار دیگران پیدا کنیم, بلکه می توانیم در آگاهی بخشی نیز نقشی بسیار مفید داشته باشیم. چنین افرادی علیرقم تاثیر بسیار زیاد, کم هستند.


یکی از حربه های موثر اسلام هراسان ضد اسلام, این است که   اشاره می کنند که مسلمانان علیرقم واکنش های بسیار شدید به کمترین هتک حرمت به پیامبر, هیچ موقعی در مخالفت به اقدامات اسلامگرایان تندرو و تکفیری , دست به اعتراض نمی زنند و این نشانه ی هم فکری با آنان است.


 اگر ما بتوانیم, بصورتی خود جوش و مردمی (فراتر از سیاست های خارجی ایران مقابل تکفیریون) موضع عدالت خواه, انسانی و ضد تکفیری و منطقی مسلمانان را پر رنگ کنیم, در راه بطلان تبلیغات اسلام هراسان و پاک کردن وجهه ی اسلام از تهمت ها قدم بسیار موثری بر داشته ایم.  

تابستان 93