نقد، بررسی و تحلیل پویانمایی «اژدهای خود را چگونه تربیت کنید2»
بسم الله الرحمن الرحیم
نقد، بررسی و تحلیل پویانمایی «اژدهای خود را چگونه تربیت کنید2»
زبان انتقال مفاهیم در گذشته ای دور با نوشته و متن بود، در گذشته ای نزدیک با صحبت و گفتگو بوده و هم اکنون زبان انتقال مفاهیم، تصویر است.
با توجه به اهمیت رسانه در دنیای امروزی، می توان دریافت که هر عملی در این سطح، با عکس العملی قرین خواهد گشت. به عبارتی دیگر هر آن چه از دریچه ی دوربین، و مخصوصا به شکل فیلم سینمایی به مخاطب عرضه می گردد، با دیده شدن توسط مخاطب، اثراتی را بر مخاطب خواهد گذاشت، چه عوامل فیلم خواسته این کار را انجام دهند و چه ناخواسته. لذا باید تاثیرات را هر طور که هست، جدای از مقصود عوامل فیلم بررسی کرد. چه بسا آن ها با مقاصدی که در راستای تمدن نوین غرب است به ساخت فیلمی دست ببرند یا آن که صرفا برای نمایش ذوق هنری خود و ایجاد آن در مخاطب؛ در هر صورت می تواند با ایجاد مفاهیمی در ذهن مخاطب، موثر واقع گردد. لذا در این نوشته جدای از مقصود شرکت های فیلم سازی، تنها به آنچه از پرده ی سینما پخش می شود، اشاره خواهد رفت.
خلاصه ای از داستان این پویانمایی:
هیکاپ که شخصیت اصلی این داستان است، به دنبال ماجراجویی های خود سرزمین های جدیدی را کشف میکند. در یکی از این اکتشافات، او برای رها شدن از دست بومیان مبارزه ی اندکی نیز انجام میدهد. فرمانده آن بومی ها بعد ها با آنها متحد می شود تا علیه دشمن اصلی ایفای نقش کنند. پس از رهایی از دست بومیان، در ادامه اکتشافات، هیکاپ مادر خود را که از کودکی او را گم کرده است، پیدا می کند. مادرش او را با دنیای نسبتا جدیدی آشنا میکند. آنها در برابر دشمن که بسیار از آنها قویتر است می ایستند. در این حاشیه پدر و مادر هیکاپ نیز که بعد از بیست سال همدیگر را یافته اند با هم ملاقات دارند و در ادامه با هم زندگی می کنند. هیکاپ به دست پدرش برای جانشینی آماده می گردد. در جریان جنگی که رخ می دهد پدر هیکاپ می میرد. اما هیکاپ با بروز یافتن به عنوان یک قهرمان، با کمک اژدهای خودش جنگ را به نفع خودشان به پایان می برد. در نهایت نیز صلح و امنیتی که بر اثر حمله ی بیگانگان رخ پوشانده بود، دوباره به جامعه ی وایکینگها باز می گردد.
نقد و بررسی و تحلیل:
از آنجا که مخاطب این پویانمایی را بیشتر کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند، باید گفت که تاثیر مفاهیمی که در این پویانمایی گنجانده شده است، بسیار بالاست. چرا که کودکان و نوجوانان تقریبا نسبت به آنچه که این پویانمایی روی آن هدف گذاری می کند، تقریبا خالی الذهن اند و نمی توانند تصمیمی بگیرند و در نتیجه تنها به پذیرش آن ختم می شود. از جمله ی مفاهیمی که منتقل می شوند می توان اشاره کرد به: صلح، نابودی آن و بازگشت مجددش، قهرمان، نیروی خارق العاده و ماجراجویی.
داستان، با ماجراجویی های هیکاپ است که شکل می گیرد. در واقع ماجراجویی قسمتی است که در آن فرد دعوت به تفکر می شود. این ماجراجویی و به عبارت دیگر فکر فرد است که داستان را شکل می دهد. قهرمان داستان با ماجراجویی های خود، و استفاده از وسایل خارق العاده ای همچون اژدها یا شمشیر تلسکوپی، صلح و امنیت را بازمیگرداند. او نقش منجی دارد. منجی نیز همان کسی است که جامعه را از خطرات مختلف نجات می دهد. نجادت دهنده ی جامعه، فردی است قهرمان که به جای آن که مردم از او حمایت و پشتیانی کنند، ابزارها و وسایل شگفت انگیزش او را در این مسیر یاری میدهد. در واقع مخاطب نسبت به آنچه در آینده اتفاق می افتد، احساس اطمینان یا به عبارتی دیگر، خوشبینی افراطی دچار می شود و به جای دغدغه های اصلی زندگی و آینده ی بشریت، به دنبال منافع شخصی و ماجراجویی ها و تخیلات خویش است. به دیگر کلام، مخاطب را از واقعیت های جامعه دور می کند و به این ترتیب او را منفعل از آنچه در آینده رخ خواهد داد، قرار می دهد. این وضعیت به یعنی انفعال نسبت به آینده، به بی خبری از آن نیز منجر خواهد شد. درست است که با یک پویانمایی صد دقیقه ای این حالت تاثیر چشمگیری در مخاطب نخواهد گذاشت، اما با تکرار آن در شرایط و با خلاقیت های گونگون، این امر به تفکری دائمی در نسل نوی جهان تبدیل خواهد شد.
